Een Japanse Koninginne-avond
Jullie hadden Koninginnedag, ik had een Koninginne-avond!In een Nederlandse bar in Sanjo (centrum van Kyoto). En ik had zelfs een echte Nederlandse pannenkoek (waar ik vergeten ben een foto van te maken
Sunny (hier rechts op de foto. Dit lijkt me eigenlijk overbodig om te zeggen aangezien ik niet Sunny ben en de meeste mensen mij wel zullen kennen. Maar goed, rechts Sunny dus) wilt Nederlands leren. Wij leren haar daarom van tijd tot tijd iets nieuws. De dingen die ze nu al kan zeggen zijn: ' Hee lekker ding!' , ' Lekker kontje', ' Ik hou van je', ' Je bent zo lekker/sexy/mooi' en ' Doei, doei!'. Erg handige zinnen die ze al vaak in de praktijk brengt. Tegen elke Nederlander die ze tegenkomt zegt ze dat ze van hem houdt en dat het hij of zij een lekker ding is, vaak gaat dit gepaard met een ' doei, doei' waarna ze snel wegloopt, hehe.
Ze oefent nu ook hard op het woord ' schattig' (wat volgens haar totaal niet schattig klinkt), maar dit komt er nog niet helemaal goed uit (het klinkt of er iets vastzit in haar keel). Vaak oefent
ze dit woord midden op straat en schrikt ze hier mee Japanners af (ze lopen serieus met een grote boog om haar heen
Misschien wordt het tijd dat we haar binnenkort eens leren hoe ze zichzelf kan introduceren, hehe!
Het was een geslaagde internationale Koninginne-avond met Nederlanders, Japanners, een Zweed, een Duitser, een Fransoos en zelfs een Australische Chinees!
kaitenzushi
Het is waar! Sushi in Japan is lekkerder dan in Nederland!En een stuk goedkoper!
Bovendien hebben ze hier de kaitenzushi = sushi via een rolband. Van deze rolband kan je zelf de sushi pakken die je wil. Ziet er erg grappig en lekker uit!
Mijn favoriete kaitenzushi restaurant in Sanjo!
Je kan je sushi van de band halen, maar je kan ook extra bestellen via dit schermpje.
An lacht mij uit omdat ik meer dan haar heb gegeten. (Het zijn eigenlijk mijn bordjes en Josefiens bordjes bij elkaar, plus An is gewoon een kleine Aziaat die bijna niks eet
Hier laat ik An zien dat ik door al het sushi eten, natuurlijk ook veel sterker ben
hehe :')!
Huiswerk maken in de zon
Naast alle leuke dingen zijn we natuurlijk ook nog serieus en heel druk aan het studeren
We waren Kanji aan het oefenen, hehe!
Mijn eerste 10 kanji!
We schrijven al hele verhalen in ons beste Japans.
Purikura
Zie hier mijn nieuwste hobby en favorietetijdverdrijf
PURIKURA!
De dames (van links naar rechts: Ik, An, Sunny en Josefin)!
Josu en ik!
Met onze Japanse vrienden!
Het bijna complete Hinoi team! (http://www.youtube.com/watch?v=K9ALaS8lHGM)
Adres enzo!
Misschien wel handig/leuk om mijn adres aan jullie te geven:
Ohbaku international house
Jettie Keus, room nr. 304
Sanbanwari, Gokasho, Uji 611-001
Japan
Of mocht je het in het Japans willen schrijven, dan denk ik dat dit het adres is:
?611-0011
????????????
????????????????
Jettie Keus, room nr. 304
(klopt het zo Ger???)
Komt u maar met die kaartjes enzo
Ik blog, dus ik leef nog!
Goedemorgen/middag/avond!
Het duurde even, maar daar ben ik weer! En nu dus vanuit mijn kamer in Ohbaku international house. Afgelopen donderdag kon ik eindelijk in mijn kamer van de universiteit en na een maandje reizen is het heerlijk om weer een plekje voor jezelf te hebben. Het reizen was een ontzettend leuk (en iets wat ik zeker vaker wil gaan doen), maar ook van tijd tot tijd vermoeiend. Ben blij dat ik nu mijn spulletjes heb kunnen uitpakken en mijn koffer voorlopig niet meer hoef mee te zuilen.
In de afgelopen weken ben ik nog naar Hiroshima en Osaka geweest. Vanuit deze steden heb ik verschillende uitstapjes gemaakt. Hiroshima was een stad waar ik heel veel leuke, internationale mensen heb ontmoet. Daarnaast is de stad zelf natuurlijk erg indrukwekkend vanwege de atoombom die daar is gevallen. De plek waar dit is gebeurd is imposant om te zien en het museum daar laat een diepe indruk achter. Voor de mensen die ooit naar Japan willen, kan ik Hiroshima echt aanraden. Een goede mix van historie en cultuur. Vanuit Hiroshima heb ik onder andere nog een uitstap gemaakt naar Miyajima. Dit is een prachtig natuurgebied dat bekend staat om zijn zwevende Torii (een soort van poort). Zelfs voor de tweede keer was het mooi om hier te zijn.
Na Hiroshima ben ik weer terug gegaan naar Osaka. Hier heb ik onder andere Hennie en Leyla ontmoet. Hennie is een nieuwe werknemer van de FMMU (waar ik heb gewerkt). Ik had Hennie nog nooit
ontmoet, maar wel al gehoord dat hij ook Japan fan is en dat hij deze maand ook in Japan zou zijn voor vakantie. Na veel twitter contact hebben we elkaar ontmoet en zijn we samen wat gaan eten en
drinken in Osaka. Erg gezellig en lekker was dat.
Daarnaast was Osaka vooral goed voor shoppen en nieuwe schoenen. In Japan ben ik trouwens echt een ‘ Jettie’, ik heb namelijk schoenen met maat XL moeten komen. Normaal heb ik in Nederland voor mijn schoenen maat 36/37, hehe! Oh en de H&M is een winkel in Japan die nog erg nieuw is en nog op weinig plekken te vinden is. In Osaka hebben we dan ook een H&M winkel gezien waar een lange wachtrij was om naar binnen te komen. Te grappig om te zien.
Ook heb ik in Osaka mijn ‘eerste’ Japanse vriendin gemaakt. Hier heb ik namelijk een Ayaka ontmoet. Een meisje dat in Osaka was voor een cursus banketbakken en iemand zocht om haar te helpen met de cakejes en taarten op eten die ze die dagen had gemaakt. Gelukkig was ik in de buurt. Samen met haar ben ik nog een keer uit eten gegaan. De gesprekken die we hadden waren vooral erg grappig omdat haar Engels net zo goed was als mijn Japans.
Nu dus op mijn kamer. Ohbaku international house, ligt net buiten Kyoto en bevindt (zoals de naam misschien al weg geeft) in Ohbaku. Ohbaku is een klein, rustig dorpje waar niet heel veel te doen is. Naast een groot warenhuis (met 100 yen shop, nice!), een aantal supermarkten en liquor mountain (een te grote drankzaak voor dit kleine plaatsje) bestaat het dorpje vooral uit oude mensen (die er wel van houden om Japans tegen/met je te praten). Gelukkig is Uji (een wat grotere plaats) hier 5 minuutjes per trein vandaan en Kyoto binnen een halfuur met de trein te bereiken.
Het nadeel is dat het naar de universiteit een uur reizen is: eerst 10 minuten lopen naar Ohbaku station, dan de trein naar Cyusyojima en vandaar weer de trein naar Demachiyanagi en dan nog 15 minuten lopen naar de Yoshida campus waar ik les heb. Een heel ritueel waar ik nog even aan moet wennen. Ook is het contact met andere mensen uit het international house hier nog gering. Ik heb wel een paar mensen ontmoet, maar de meeste mensen zijn hier nog al op zichzelf en omdat iedereen een eigen ‘ appartementje’ heeft en er dus niet echt een plek is waar je elkaar tegenkomt, heb je ook niet veel contact met de andere mensen. Iets wat ik wel jammer vind. Ik hoorde dat, dat een heel anders is in het international house dat in de stad zelf ligt. Hoop dat het hier wel veranderd als de lessen weer beginnen en de nieuwe mensen ook gesetteld zijn. Daarnaast zijn Alex (een Duitse jongen die ik hier heb ontmoet) en ik van plan om een soort van “welkom/leer elkaar kennen” feest te organiseren voor de mensen hier in het international house. Misschien dat, dat iets helpt voor de contacten.
Morgen en overmorgen zijn de introductiedagen op de universiteit. Dan moeten we de vakken kiezen die we willen gaan volgen en ons opgaan geven voor de Japanse taalvakken. Ik wil proberen om mij op te geven voor de ‘ 3 days a week’ Japanse lessen. Wat zou betekenen dat ik zo 9 uur per week Japanse les kan volgen. Voor niveau 1 (beginnersniveau) is er echter het probleem dat ik een aantal lessen voor deze cursus niet zou kunnen volgen omdat ik dan overlap heb met de verplichte vakken van het KUINEP programma. Daarom ga ik mij opgeven voor niveau 2, waar ik dit probleem minder heb. Echter ik weet niet of ik genoeg Japans heb gehad om dit niveau te kunnen volgen. In de informatiefolder staat dat er geen plaatsingtoets is, wat zou betekenen dat ik me er wel voor kan opgeven. Maar er is een wel een interview en een grammatica-toets. Ik weet echter niet of hier alleen je niveau mee wordt getest om zo de lessen er op aan te passen of dat dit toch een soort van toelatingstest is. Ach, ik ga het gewoon proberen.
Deze maand Japan is erg snel voorbij gegaan. Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin en Kyoto is rond deze tijd echt prachtig om te zien met alle sakura (kersenbloesem). Ik heb mijn favoriete plekje in de stad al gevonden: door de stad loopt de rivier de kamo. Langs deze rivier kan je heerlijk lopen en zijn er zat plekken om te relaxen en te genieten van de omgeving. Daarnaast kan je langs het lopen van deze rivier de beste straten van de stad vinden, waar dan weer leukste restaurantjes en cafeetjes aanliggen. De afgelopen dagen ben ik daar dan ook vaak geweest.
Donderdag beginnen de lessen dan echt en zal ik eindelijk na bijna 2,5 maand ‘ vakantie’ weer een soort van vastritme gaan ontwikkelen!
“I left my heart in Tokyo”
“…down by the river, don’t you know.”
Zie hier de langverwachte blog waar ik een week geleden al aan was begonnen!Tada!Het probleem met het schrijven van blogs (voor mij dan) is dat er in de tussentijd weer zoveel gebeurt dat ik niet altijd zin/tijd had om te schrijven. Maar nu heb ik mij er toch toe gezet om deze blog af te schrijven! Jeeeh!
Onderhand ben ik alweer bijna 2 weken in Japan en voelt het als of ik hier al maanden ben. Die dagen hier gaan zo in elkaar over en al die aaneenschakeling van indrukken kunnen af en toe nog al overweldigend zijn.
Japan is echt een heerlijk land en de mensen zijn (meestal) super aardig en vooral heel behulpzaam. Ik hoef maar ergens een beetje verdwaasd om mij heen te kijken en de kans is groot dat iemand mij al te hulp schiet en vraagt waar ik naar toe moet (en me dan vervolgens helemaal naar mijn perron brengt). Ook de eerlijkheid kan ik waarderen. Ik had laatst een “all day metro pass” gekocht. Hiermee was ik al door het metropoortje gegaan, toen ik werd teruggeroepen door de opzichter van het metrostation. Vervolgens gaf hij mij mijn geld voor het kaartje terug en moest ik van hem opnieuw een kaartje kopen. Blijkbaar was het die dag “no my car day” en wilde hij mij laten zien dat een nog goedkoper kaartje kon krijgen voor die dag. In Nederland was ik denk niet zo snel er op gewezen dat ik een goedkoper kaartje kon krijgen.
En alles is schattig!Overal!Telkens zie ik wel iets wat ik eigenlijk wil kopen, maar wat dan natuurlijk niet kan. En het eten is lekker, ook al blijft het lastig om echt vegetarisch te eten. Overal zit volgens mij stiekem vlees in verstopt. Heb nu eindelijk een beetje door wat de kanji zijn voor vlees enzo. Daar ben ik nog wel een aantal keer de mist mee in gegaan. Maar dat komt nu helemaal goed.
Mijn reisplan hebben ondertussen een beetje aangepast en zit ik nu in Osaka. Maar daar zal ik het in een volgende blog wel over hebben. Nu eerst Tokyo!
Tokyo is zo gaaf! Ook al is het de grootste metropool ter wereld het voelt aan als een heel groot, gezellig druk dorp. Waar overal wel iets te doen zijn en waar ik mij vooral heel erg op mijn gemak voelde. Daarnaast was het super gezellig met Chun!
Nu maar even een overzichtje van de Tokyo dagen. Sorry voor het heerlijke onsamenhangende verhaal!
Maandag 1 maart: Amsterdam-Tokyo. GEEN Entertainment system!
Jaa, en toen was het eindelijk zover eindelijk naar Japan! Ik vloog pas om 17.40uur dus ’s ochtends konden we rustig aandoen. Wat wel zo lekker was. Zo rond 15uur zijn we toen naar het vliegveld gegaan en hebben we daar nog even gedronken. De hele tijd had ik het nog redelijk goed gedaan (hier en daar uitzonderingen) met het inhouden van mijn tranen, maar toen ik op het punt stond om door de douane te gaan hield ik het toch echt niet meer droog. Ik ging met een nogal betraand gezicht de douane door en de douane-meneer (ik weet niet wat de benaming is voor iemand die in zo’n hokje bij de douane zit, hehe) had met mij te doen toen hij vroeg of ik voor een lange periode wegging en ik met een brok in mijn keel ja zei. Na de douane stond Chun (mijn reisgenoot voor Tokyo) op mij te wachten en werd ik gelukkig door hem een beetje opgevrolijkt.
Voordat we gingen vliegen hoopte ik dat we in een vliegtuig zouden zitten met van die kleine schermpjes in de stoel voor je zodat jezelf kan kiezen welke films je kijkt en waarmee je spelletjes kan spelen. Deze heb je namelijk niet in elk vliegtuig. Mijn vreugde was dus groot toen ik zag dat we inderdaad van die kleine schermpjes in de stoel voor ons hadden. Helaas was deze vreugde van korte duur toen de piloot omriep dat het entertainment system niet werkte en dat ze aan het proberen waarom het system te laten werken. Na drie kwartier vertraging vertrokken we toch…zonder entertainment system! Blijkbaar was het niet mogelijk om het systeem te maken en anders zouden we nog eens twee uur moeten wachten zonder dat het zeker was of het systeem wel zou kunnen werken. Dus zonder enkele vorm van entertainment (behalve Chun, hehe) vertokken we. Gelukkig ging de reis uiteindelijk sneller dan verwacht en waren we met zo’n 10 uur in Tokyo!
Dinsdag 2maart: Aankomst Tokyo. Kofferwieltje kapot. Mobiele telefoon gekocht. Ongemakkelijk eten bestellen. Een blije Japanner! En drinken met Taka-kun!
En toen kwamen we aan in Tokyo en kon ik alleen nog maar denken: Tokyo! Tokyo! Tokyo!
Drie jaar geleden toen ik voor het eerst naar Japan ging was ik nog al overweldigd bij alles om mij heen. Deze keer was het een vertrouwd gevoel en voelde ik mij er gelijk een soort van thuis. De geluidjes, de winkeltjes, de (rare) tekens, de behulpzame mensen en vooral de schattigheid! Het is zo leuk!
Na aankomst moesten we eerst langs de douane, waar er een irisscan werd gemaakt en toen konden we onze koffers ophalen. Toen ik mijn koffer van de band haalde, kwam ik er achter dat 1 van mijn wieltjes los zat en de reis naar het hostel heeft dat niet veel verbeterd met als resultaat dat ik uiteindelijk een koffer met 3 wieltjes had i.p.v. 4. Twee dagen geleden heb ik dan ook een nieuwe koffer moeten kopen omdat het wieltje er niet meer opgezet kon worden.
Op het vliegveld heb ik gelijk een prepaid telefoon gekocht. Dit ging heel snel en gemakkelijk. De mensen daar hebben voor mij de telefoon helemaal in het Engels gezet en mij geholpen met het opladen van de telefoon en het aanmaken van een telefoonmailadres. Ik kreeg zelfs een handleidingboekje mee, waar ze stickertjes in hadden gedaan op de bladzijdes waar belangrijke informatie opstond.
Ik ben echt dol op mijn mobiel! en die mobiele telefoons hier zijn zo geniaal goed. Je kan er echt heel veel mee en het gebruik ervan is heel goedkoop. Voor 300 Yen (€3,20) kan ik onbeperkt mailen (smsen).
Na het halen van mijn mobiel zijn naar het hostel gegaan. In de spits! Tokyo tijdens de spits is DRUK!Heeeel druk! En dan kwamen wij met als onze koffers en bagage er nog eens een keer bij. Kielen, kielen was dat. Maar we hebben het gehaald. Veilig en wel kwamen met aan bij het guesthouse in Nakano aan waar we er achter kwamen dat we de kleinste kamer ooit hadden. 7m2 voor vierpersonen. Super knus dus.
Onderhand was het weer eens tijd geworden om te gaan eten en gingen we opzoek naar een restaurantje om te eten. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Omdat geen van ons echt goed Japans kan en ik geen vlees eet wisten we niet precies waar we naar toe moesten. Uiteindelijk kwamen we bij een izakaya (een café eetgelegenheid waar je allemaal kleine hapjes kan krijgen) waar we de schattige ober Taka ontmoette. Hij was helemaal door het dolle heen dat wij daar waren, want zo kon hij gelijk zijn Engels oefenen. Tijdens het serveren van ons eten liet hij heel subtiel weten dat hij binnen een halfuurtje klaar was met zijn werk en of we misschien dan nog wat konden afspreken. We zijn na zijn werk toen wat met hem gaan drinken. Taka nog blijer dat we iets met hem wilde gaan drinken, nam ons mee naar een ander tentje waar hij uiteindelijk als onze drankjes heeft betaald! We probeerde hem nog geld te geven, maar dat wilde hij niet.
Ik geloof dat we uiteindelijk pas zo rond 3uur in bed lagen. Tegen deze tijd was ik al over mijn vermoeidheid heen en kwam ik pas zo’n twee later echt in slaap. Een goede eerste dag in Tokyo dus.
Woensdag 3 maart: Sens?-ji. Shibuya. Purikura. Tokyo Tower.
Na iets te hebben uitgeslaapt, zijn Chun en ik eerst naar opzoek gegaan naar een supermarkt om ontbijt te halen. Onigiri’s (driehoekjes van rijst met vulling) werden het. Het was echter lastig om precies te achterhalen wat er nou in de onigiri’s zaten. Dus hebben we op goed geluk maar een aantal verschillende kleuren onigiri’s gehaald. Zo zijn we er achter gekomen dat de onigiri’s met de rode verpakking zalm of krab kunnen zijn, de oranje verpakking iets visachtig is, de groene verpakking iets onverklaarbaars, de bruine verpakking een soort van visschilvers, de roze verpakking umeboshi (zure pruimen, bah!) en de blauwe verpakking tonijn. De blauwe vind ik het lekkerst. Echter per merk zijn er ongeveer dezelfde kleuren, maar dan met een ander soort vulling. Dus het blijft spannend wat je nu precies eet. Dat maakt het wel extra leuk.
Na te hebben gegeten zijn we naar de Sens?-ji in Asakusa gegaan. De Sens?-ji is de oudste tempel van Japan. Heel mooi en heel druk daar (net als heel Tokyo eigenlijk, hehe). En veel marktkraampjes en lekker eten.
Hierna zijn we naar Shibuya geweest. Shibuya is vooral bekend om grote, drukke kruispunt daar!Hier hebben we een beetje gewinkeld en bij de Starbucks met uitzicht op het kruispunt wat gedronken.
In Shibuya hebben we ook purikura foto’s gemaakt. Purikura’s zijn een soort van pasfoto’s maar dan met gekke poses en allerlei versiersels. TOP om te doen! Alleen was het wel even uitzoeken hoe alles werkte aangezien alles het in het Japans stond. Het duurde dus even voordat we wisten hoe we de foto’s konden uitprinten en hoe ik de foto’s op mijn mobiel kon krijgen (want dat is dus mogelijk!).
’s avonds Tokyo kunnen bewonderen vanaf de Tokyo Tower. Hier kwamen we net een halfuur voor sluitingstijd aan en konden we nog even snel naar boven.
Donderdag 4 maart: Meiji shrine, Harajuku, Akihabara.
Vandaag de Meiji shrine gezien. Heel apart, want het is daar heel rustig en sereen. Dit in tegenstelling de rest van Tokyo. Mooi om daar te lopen en te genieten van de rust.
Na onze rust te hebben gehad zijn we naar Harajuku gegaan. Op zondag kan je hier (als het niet regent) heel veel mensen in kostuums zien ookwel cosplay genoemd. Helaas was het geen zondag, dus weinige gekke mensen gezien. Maar wel heel veel leuke winkeltjes en één van de duurste winkelstraten van Tokyo.
Hierna zijn we Akihabara ingegaan. Akihabara is de elektronica wijk van Tokyo en je kan daar dus alle nieuwe snufjes op het gebied van media vinden. Ik werd helemaal gek daar van alle hebbedingetjes.Ik wil daar wonen. Serieus (hehe, Chun heb je hem?)! Al die gadgets en arcadehallen. Ik zou me daar wel een hele tijd kunnen bezighouden (en mijn gameverslaving verder ontwikkelen).
Vrijdag 5 maart: Imperial Palace, Ueno Park, Ueno zelf. Curry eten. Karaoke. Laat slapen.
Voor vandaag stond het imperial palace op het programma. Dit is één van de huizen van de Japanse keizer. Helaas hebben we noch de keizer als het keizerlijk paleis echt kunnen bewonderen. Je kan namelijk niet heel dichtbij het paleis komen. Er zit een hele grote muur omheen. Je zou een beter uitzicht op het paleis moeten hebben vanuit de tuin…maar de tuin rondom het paleis is blijkbaar op vrijdagen gesloten…dus hier zijn we niet heel lang gebleven en zijn we snel doorgegaan naar Ueno.
In Ueno heb je een heel groot park waar je lekker kan rondwandelen en verschillende tempels kan bezoeken. Gezellige sfeer daar.
’s Avonds vega curry gegeten bij YammiYammi en daarna heel veel umeshuu (pruimendrank) met Chun gedronken om vervolgens te moed te hebben om te gaan karaoke tot in de late uurtjes.
Zaterdag 6 maart: Shibuya. Kaitenzushi!!!!
Vandaag een rustig dagje. Weer naar Shibuya geweest en daar kaitenzushi gegeten! Kaitenzushi is sushi die op een rolband wordt gezet en waar je telkens een bordje van af kan pakken. De kleur van het bordje bepaald hoe duur je sushi is. Wanneer je klaar bent met eten worden de verschillende kleuren bordjes opgeteld en zo weet je hoeveel je moet betalen. Sushi in Japan is goedkoop en een stuk lekkerder dan in Nederland. Vooral de unagi (paling) was bij Chun en mij geliefd. Op een gegeven moment kwam de unagi niet meer echt voor op de rolband. Dus toen moesten we hier zelf om vragen bij de kok. Spannend is dat. Maar het is wel gelukt!
Zondag 7 maart: Ginza. Fanta White! Sony Building, Regen!
Het regende deze dag veel. Dus hebben Chun en ik eerst heel veel potjes Fluxx (kaartspel) gespeeld in een Starbucks ergens in Ginza. Ik had die ochtend Fanta White gekocht omdat ik nieuwsgierig was of dat überhaupt lekker zou zijn. Het zag er namelijk heel apart uit. Volgens mij is het soort van combinatie van melk met Fanta. En het is dus niet lekker!Ronduit goor!
Om het Fluxx spelen wat leuker te maken besloten Chun en ik een weddenschap te houden: wie 2 van 3 potjes Fluxx verloor moest de hele fles Fanta White in 1 keer opdrinken. Helaas, verloor ik dus…en kon ik de hele fles opdrinken. Wat was dat vies dus!
Die dag zijn we ook nog naar Sony Building geweest. Hier 4 verdieping showroom met Sony producten gezien. Die mobiele telefoons daar….ik wil ze allemaal hebben!!!
Maandag 8 maart: Nikko. Okonomiyaki. Koffer kopen.
Deze dag hebben we een uitstap gemaakt naar Nikko. Hiervoor zijn we om 4.30 uur opgestaan om de eerste metro en trein te kunnen pakken. Het was nog even spannende of we de juiste trein hadden, vooral omdat we halverwege opeens moesten uitstappen en toen naar een andere trein moesten. Maar uiteindelijk helemaal gelukt!
Nikko is een plek ongeveer 2,5 uur van Tokyo vandaan en deze plek staat bekend om verschillende “shrines”. Ik had veel over deze plek gehoord, dat het er heel mooi moest zijn. Ook al was het er best mooi, ik vond het toch een beetje tegenvallen. Misschien komt dat omdat als je eenmaal een tempel hebt gezien, de andere tempels daar heel veel op lijken en het dan minder speciaal is. Wat wel mooi was dat het daar had gesneeuwd en overal dus een mooie witte gloed over lag.
’s Avonds zijn we (verrassing van Chun) okonomiyaki (soort van hartige pannenkoek) gaan eten in een klein, schattige restaurantje waar je aan kleine tafeltjes op je knieën moest zitten. Was lekker!!!
Daarna richting het guesthouse en een nieuwe (grotere, hehe) koffer gekocht in het warenhuis dat tot 2 uur ’s nachts open is.
Dinsdag 9 maart: Afgesproken met Miekee in Shibuya. ’s Avonds weer kaitenzushi.
Vandaag weer een rustig dagje. En eindelijk een keer met Miekee afgesproken. Miekee ken ik van de cursus Japans in Utrecht en zij doet nu onderzoek aan een universiteit in de buurt van Tokyo. In Nederland hadden we al een aantal keer geprobeerd om te afspreken, maar dat kwam er telkens niet van. Nu ik toch in Tokyo was, lukte het eindelijk wel. Gezellig samen nog even gewinkeld en samen nog wat gedronken bij de Starbucks.
Daarna hebben Chun en ik als als Chuns afscheidsetentje nog een keer kaitenzushi gegeten in Shinjuku. Was weer heel erg lekker!
Woensdag 10 maart: Chun naar huis. Zelf naar Osaka. Een shinkansen reis. Groene thee KitKat. En een goed bed!
Chun ging vandaag (helaas) alweer naar huis. ’s Ochtends vroeg naar opgestaan. Chun moest op tijd op het vliegveld zijn en ik moest op tijd de trein richting Osaka hebben, omdat ik rond 13 uur moest inchecken in mijn hotel in Osaka.
Nog snel wat gegeten met Chun en toen afscheid van hem genomen en met de trein naar Osaka gegaan. Niet zomaar een trein, maar de shinkansen (ja, Lisa de shinkansen. Wees maar heel jaloers, hehe!)! En dan ook nog de snelste shinkansen, de Nozomi!!! Die treinen gaan zo snel. Een beetje een achtbaan-gevoel. Elke keer als ik foto wilde maken vanuit de trein werd deze wazig door de snelheid. Daarnaast zijn deze treinen best chic. Ik had het gevoel of ik in de eerste klas van een vliegtuig zat.
Binnen 4 uurtjes was ik in Osaka! En toen zag ik groene thee KitKat op het station. Hoe bedenken ze het! Het klinkt niet lekker, maar dat is het wel. Om mezelf te trakteren heb ik maar een pakje gekocht.
Met de metro was ik binnen een paar minuutjes bij mijn hotel. In heel netjes hotel, waar ik op de vrouwenafdeling een kamer. Mannen zijn hier verboden om te komen, hehe! En eindelijk een goed bed. Dus deze dag heb ik eigenlijk alleen nog maar een beetje bij geslapen en uitgerust van een drukke, maar leuke week Tokyo!
Ha!Deze blog werd toch iets langer dan gedacht!Sorry voor de mega-update en het chaotische “en toen, en toen, en toen” verhaal. De volgende blog zal wel iets minder gedetailleerd zijn. De foto’s zal ik er van de week nog proberen in te voegen. Let niet op de spelfouten, het is hier nu alweer 2 uur ’s nachts. Een heerlijke tijd om iets te schrijven. Helaas ben ik dan meestal niet meer zo heel helder. Bedtijd dus!!!